’Αι στον τύπο με τα κερατάκια την ουρά την κόκκινη μπέρτα και την κλεμμένη τρίαινα από τον Ποσειδώνα!

Αλήθεια γιατί δεν πάνε;
Διότι εκεί δεν κάνουν την διαφορά ! 
Το έργο τους θα ήταν μέτριο εκεί . 
Μάταια στέλνουμε εκεί κάποιον .
Το θέμα είναι να μη φτάσουμε σε αυτό το σημείο .
Δηλαδή να αφήσουμε κάποιον, να μας κάνει κακό, τόσο κοντά μας . 

Henri Matisse, Le bonheur de vivre (The Joy of Life) (1905).

Τις περισσότερες φορές τον καταλαβαίνουμε και νομίζοντας ότι μπορούμε να τον διαχειριστούμε ,χάνουμε ενέργεια, ηρεμία και προσήλωση στον δικό μας στόχο και κυρίως τον χρόνο μας.

A bronze figurine of Pazuzu, the Assyrian/Babylonian demonic god. 1800-800 BCE.

Υπάρχουν και αυτοί που κινούνται στην ευρύτερη οικογένεια ή τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. 

Ξέρετε ,άνθρωποι είναι και αυτοί .

Εδώ η αναγνώριση είναι εξαιρετικά δύσκολη .

Μεγαλώνουμε και εκπαιδευόμαστε, υποτακτικά να δεχόμαστε συμβουλές και παρατηρήσεις ,δίχως να έχουν ζητηθεί .

Χρειάζεται χρόνος για την αναγνώριση τους και προσωπικό πόλεμο με τον εαυτό μας για την υπερπήδηση των οικογενειακών, κοινωνικών δεσμών και των δήθεν ηθικών διδαγμάτων .

Ακόμα και η συγχώρεση να ακολουθήσει, είναι βέβαιο ότι το κακό έγινε .

Έπειτα, η συγχώρεση συνήθως ζητείται για την επαναφορά μιας σχέσης από το σημείο ,ακριβώς λίγο πριν το κακό . 

Αν δίνεται, θα έπρεπε η σχέση να αρχίσει από την αρχή, δηλαδή με την μηδαμινή εμπιστοσύνη .

Εντάξει «έχουμε μεγάλη καρδιά..!». 

Για να λειτουργεί όμως, όσο το δυνατό περισσότερο ,κατά τα χρόνια , θα πρέπει να έχουμε απόσταση . 

Η ιδέα για τον εαυτό μας είναι υπερεκτιμημένη και δεν μας αφήνει να δούμε τα απλά σημάδια ,προτού γίνουν και αποδείξεις . Νομίζω ότι τα απλά πράγματα και μικρά ,μας τα αποκαλύπτουν όλα . 

Θεωρούμε ότι επειδή είναι μικρά, θα παρεξηγηθούμε και στα πλαίσια της συμβίωσης, συνεργασίας ,ή ό,τι άλλο θα είμαστε εμείς, εκείνοι που θα διακόψουν την εξέλιξη .

Φοβόμαστε πώς θα χαρακτηριστούμε από τους άλλους, αν σημειώσουμε σε αυτούς, κάτι που δεν μας αρέσει, ακόμα και αν η σκέψη μας είναι αγνή .

Πριν στείλουμε κάποιον στον κόκκινο κύριο, ας κρατήσουμε το θυμικό μας, διότι έτσι εκθέτουμε τον εαυτό μας ως αφελή .

Προτιμότερο ίσως, να δίνουμε σημασία στα μικρά πράγματα πριν γίνουν μεγάλα……