Η παραδοχή είναι ντροπή

Ποιον προδίδουμε κατά την παραδοχή μας για ένα λάθος ; ‘Eνα λάθος που κόστισε στον αδελφό, στον συνεργάτη, στον φίλο ,στον εργοδότη, στον πελάτη μας ;Σε αυτόν που μας ψήφισε ;

Η δυσκολία δημιουργίας βαθιάς επικοινωνίας, μεταξύ των ατόμων σήμερα, οφείλεται στους γοργούς ρυθμούς, στις ταχείες συνεργασίες και στα ταχύτατα αποτελέσματα που απαιτούνται. Το έργο το οποίο παράγεται είτε στην οικογένεια ,είτε στην εκπαίδευση ,είτε στον επαγγελματικό ζυγό, είναι ανάλογο.

Danielle Orchard. Red Sketchbook, 2019. Oil on canvas. 40 x 30 inches. Photo: Courtesy the artist and V1 Gallery, Copenhagen

Έτσι το λάθος ,γίνεται ένα άλλο πρόσωπο. Το ανεχόμαστε ,διότι ο άνθρωπος είναι ανθεκτικός και προσαρμόζεται ή υπάρχουν πρωτοκόλλα διαχείρισης του, οπότε οικειοποιείται με αυτό, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην τον καθυστερεί.

Ναι ,καλά κάνει ο άνθρωπος και προσαρμόζεται στις φυσικές δυσκολίες και στα πράγματα που έρχονται στη ζωή του μοιραία. Θεωρώ ότι το μοιραίο λάθος και την φυσική δυσκολία ,τα συγχέουμε και με την μη παραδοχή μας για κακές ενέργειες και αποφάσεις που παίρνουμε και πράττουμε αντίστοιχα,  καθημερινά .Τις εναποθέτουμε και αυτές στο πρωτόκολλο. Δεν προσωποποιούνται με εμάς πλέον.

Το αποτέλεσμα είναι, να απομακρυνόμαστε από την έννοια της παραδοχής ακόμα και σε μικρά πράγματα, νομίζοντας ότι με τόσα σωστά ,δεν είναι άξια αναφοράς , ότι θα χρησιμοποιηθούν εναντίον μας . Γίνονται κομμάτι μιας πανοπλίας που δεν χρειάζεται ,διότι όπως ανέφερα παραπάνω, γενικότερα το έργο που παράγεται σήμερα ,είναι ανάλογο και όλοι ζούμε μέσα σε αυτό.

Η βοήθεια που προσφέρει ένα λάθος, όταν κάποιος το αναγνωρίζει, είναι ανεκτίμητη για την διόρθωση πραγμάτων και καταστάσεων. Αυτός που θα το παραδεχτεί λοιπόν ,είναι εκείνο το άτομο το οποίο φέρνει την εξέλιξη στην ποιότητα ,στην ευκαιρία της πολύπλευρης προσέγγισης ενός προβλήματος .Αυτόματα γίνεται ο φυσικός κριτής του εαυτού του .

Η έκθεση του λάθους δε, αποκαλύπτει πληροφορίες ,την διακοπή μιας πορείας ,ακόμα ίσως και την πιστοποίηση μιας άλλης ενέργειας που θα έπρεπε να υιοθετηθεί με καλύτερο αποτέλεσμα , είτε από ένα μέλος της οικογένειας μας ,είτε συνεργάτη ,είτε εκπαιδευτικό, είτε πολιτικό.

Η παραδοχή σήμερα δεν χρειάζεται, διότι το έργο δεν είναι ένα, είναι πολλά και δίνεται και ο τίτλος τέλους, έτοιμος, για το κάθε ένα από αυτά. Ένα έργο το οποίο πρέπει να είναι ίδιο με το σενάριο που σου έχει δοθεί ,όχι κάτι το οποίο πρέπει να αλλάξει ή να βελτιωθεί. Οι ταχύτητες δεν επιτρέπουν διακοπή πορείας σε καμία περίπτωση .Έχουμε υιοθετήσει κάποιους κανόνες της βιομηχανίας σε όλες τις πτυχές της ζωής μας, αφήνοντας πίσω την δημιουργική σκέψη που εμπεριέχει και μερικές φορές προαπαιτεί λάθος.

Η οικογένεια σήμερα λειτουργεί με το οργανόγραμμα ενός ξένου brand, αντιγράφοντας την εικόνα που πρέπει να επιτευχτεί. Γνωρίζει τα αποτελέσματα που απαιτούνται και κινείται χωρίς απόκλιση .Το ίδιο και ένας εργαζόμενος σε μια μεγάλη εταιρία , ένας μαθητής, ένας φοιτητής .

Θεωρούμε ότι δεν υπάρχουν λάθη ,ούτε καθυστερήσεις για παραδοχές, διότι με ένα κουμπί σε σβήνω ή σου δημιουργώ φόβους ,δείχνοντας σου με υπονοούμενα ή επιδεικτικά τι παθαίνουν αυτοί που παρεκκλίνουν από το σενάριο .

Η προδοσία υφίσταται κατά της ανθρώπινης ψυχικής υγείας και συναναστροφής ,της πραγματικά ποιοτικής εξέλιξης και της εκπαίδευσης δημιουργικών και σκεπτόμενων ανθρώπων…… Αυτό θεωρώ ότι είναι ντροπή.